بحث مهاجرتنامه در رستوران

سلام 

فعلا که یه استراحت گرفتم از مهاجرتنامه گفتم یه کم مثل این بلاگرها هر چی به ذهنم رسید که برام جالب بود یا به نظرم باید مینوشتم رو اینجا بنویسم. 

امشب با یه عده از دوستانم رفته بودیم رستوران. یکیشون گفت که از ایران یکی بهش ایمیل میزنه و سوال راجع به اپلای کردن و اینا میکنه. و وقتی بهش گفته که مثلا قسمت پنج مهاجرتنامه رو برو از فلان جا بخون طرف گفته مهاجرتنامه رو همشو خونده! اینجا بنده احساس غرور کردم و البته احساس شادی هم کردم چرا که دیدم تو ایران هم حداقل یک نفر پیدا شده اینایی که نوشتم رو بخونه. چون اکثر هیت هایی که بلاگ میخورد از کشورهای غیر ایران بود و من اینطوری دلم خوش بود که ایرانیها ممکنه با پروکسی برن اینترنت و معلوم نشه از کدام کشور ویزیت کرده اند. خلاصه امشب احساس کردم اون خوش بینی من در مورد پروکسی اینا گویا بیراه هم نبوده. همین. خواستم اون به قول خارجیا moment of joy رو با شما تقسیم کنم.

ارادت.